www.mijnwebwinkel.nl/winkel/studiokaatje

00.08. Het is zover! Een droom die uitkomt. Mijn eigen webshop in biologische baby en kinderkleding staat online!
Na de laatste hobbels vandaag en een dagje later dan gepland is het dan eindelijk zover!

www.mijnwebwinkel.nl/winkel/studiokaatje

Speeldoosje

Inmiddels ben ik 28 weken zwanger van ukje nr. 3. De nesteldrang begint serieuze vormen aan te nemen. Ik riep een paar weken geleden nog dat het wel relaxt was om te werken. Misschien soms zelfs wel makkelijker dan met twee leuke, maar soms ook bewerkelijke peutertjes thuis. Nu tel ik de dagen af tot mijn verlof. Nog 10 werkdagen te gaan.
Laat mij maar lekker thuis zijn, boekjes lezen en verven met die twee. En soms ook een momentje voor mezelf hebben. Hmmmm... dat laatste is vaak wat moeilijker te realiseren. Vorige week had ik het briljante idee om een stapel te bouwen van het strijkgoed en heb ik daarachter verscholen heerlijk genoten van mijn koffie. 5 minuten, maar toch.
Ondertussen barst ik nog steeds van de baby-knutsel-inspiratie. Zo ook afgelopen weekend. Ik had al verschillende keren op Pinterest schattige speeldoosjes voorbij zien komen in de vorm van een wolk.  Ik vond bij een webshopje het perfecte speeldoosje met het muziekje dat ik vroeger als kind had. Een inpakpapiertje vormde de inspiratie voor het gezichtje van de wolk.
Vilt, naaimachine, garen en een paar uur later was dit het resultaat!

Verjaardagsjurk

Na het succes van de eerste Louisa dress maakte ik voor de verjaardag van S. opnieuw dit patroontje. Ik liep toevallig tegen de stof aan in de plaatselijke stoffenwinkel. Mintgroen met poezieplaatjes erop. De zak werkte ik af met een fuchsiaroze paspelbandje en witte knopen.

De blinde rits heb ik er deze keer ingezet met een blinderitsvoet. Die had ik veel eerder moeten aanschaffen. Geen getob en het resultaat is 100 keer beter. Met behulp van de beschrijving uit 'stof-voor-durf-het-zelvers-2' naaide ik de voering er in. Klaar.

Ik ben blij! De kleur, het stofje, het patroon, het komt allemaal bij elkaar!

Gefeliciteerd lieve schat!

Juf in spé?

Afscheid

Gisterenavond knutselden manlief en ik tot laat aan een traktatie. Ik beken. Ik ben zo'n moeder geworden die teveel tijd besteed aan iets wat kinderen niet eens bekijken.

Rupsje nooitgenoeg moest het dit keer worden. Gezond en verantwoord. Een idee van pinterest. Erg moeilijk kon het niet zijn.

Hier een klein stappenplannetje:

1. Zet met suikerglazuur twee stipjes op een aardbei. Dit zijn de ogen.

2. Zet met een chocostift een stipje op het glazuur. ( De chocostift waren we helaas vergeten te kopen, maar gelukkig voldoen minuscule stukjes hagelslagje ook als pupillen)

3. Rijg 5 druiven aan een sateprikker. Dit is het lijf van de rups.

5. Zet de aardbei met ogen er bovenop. Dit is de kop.

Check.

De volgende ochtend. Op de meeste aardbeien is geen suikerglazuur meer te bekennen. Wat rest is een zielig streepje chocola op een te kleffe aardbei.

In de beschrijving: 'Het werkt het beste als je traktaktie 's ochtends maakt.'
Oh. Ja.

Check.

Na drie jaar kinderdagverblijf namen S. en H. vandaag afscheid. Na de vakantie ga ik minder werken en is opvang niet meer nodig.

Afscheid. Ik ben er niet goed in. Ik wil liefst verdwijnen, voordat het moment daar is of maar blijven plakken om het zo lang mogelijk uit te stellen.

Zo ook vandaag.

Ik kan een voorbeeld nemen aan mijn dochter.
Ze geeft haar lievelingsjuf een kus en kroel en zegt: 'Ik ga naar een andere peuterpeelzaal'.
Klaar.
Ze draait ze zich om en rent weg op zoek naar haar afscheidskroon en het cadeautje dat ze gekregen had.
Ik sta er naast. Brok in mijn keel, tranen in mijn ogen en mompel 'dankjewel voor alle goede zorgen'. Juf slikt ook dapper. 'Wat was het fijn' en 'We gaan ze missen'.
Ik slik nog harder, draai me om en zie mijn kleine, grote meisje stralend rondjes dansen met haar afscheidskroon. 'Mama kijk! Nu ben ik echt een prinses!'.
Dansend loopt ze naar buiten. Ik loop met haar mee. 

'Dag peuterpeelzaal!'

Mees

Vier weken te vroeg arriveerde gisteren de kleine Mees, zoon van mijn broer en schoonzus. Gelukkig gaat alles goed met het kleine manneke.

Terwijl S. en H. in het zwembadje in de tuin spetterden, kroop ik achter de naaimachine. Een zelfgemaakt pakje moest er komen.

Inmiddels heb ik de nodige ervaring met deze pakjes en gaat het maken steeds sneller.  De lichtblauwe tricot vond ik bij de stoffenwinkel om de hoek. In de haast had ik wel stof, maar geen boordband gekocht.  Meestal maak ik de boordjes met boordband. Gelukkig had ik nog ergens een stukje gebroken witte tricot liggen en heb ik daar de boordjes mee gemaakt. Tot mijn verbazing ziet dit er eigenlijk beter uit dan met boordband.
De onderkant werkte ik af met witte kamsnaps. Correctie. Dat deed manlief. Die is echt goed met kampsnaps. Ik heb hem al gevraagd in dienst te komen als productieassistent, maar dat wilde hij helaas niet.

Louisa dress

Op internet zag ik verschillende keren de 'Louisa dress' van Compagnie M. voorbij komen. Een eenvoudig jurkje met blinde rits, paspelband en een grote zak voorop.

Na wat knip en plakwerk met het gedownloade patroon, begon het leuke werk. Ik werkte de zak af met een wit paspelbandje en grote witte knopen. Op de rug zit een blinde rits. Helaas iets minder blind geworden dan ik wilde, maar volgens het thuisfront niet storend. De perfectionist in mij wilde de hele rits eruit halen, maar heb uiteindelijk toch maar geaccepteerd dat wat minder perfect ook oké is. Blijft een puntje.

Kleding passen is niet de grootste hobby van de kleine madame , maar deze jurk wilde ze wel aan. Handjes gelijk in de zakken. 'Daar kunnen ook stenen in, mama'.

Kaptrui

Tegenwoordig beslist madame zelf wat ze aan wil, welke sokken daarbij passen en welk clipje ze in wil. EN geen staartje, mama. De tijd dat ik alleen bepaalde is voorbij. Zo maakte ik laatst een mooi en goed gelukt jurkje.

Het enige commentaar wat ik kreeg was. UIT, NU UIT!

Per toeval vond ik een leuke mintgroene sweaterstof met sterren. Die viel gelijk in de smaak. Uit 'stof voor durf het zelvers 1' maakte ik al een aantal keer de kaptrui en zo ook deze keer. Door ervaring wijs geworden, maakte ik de halsopening 6 cm wijder en het voor en achterpand vier cm langer. Op naailes had ik hem afgemaakt en daarna voorzichtig  opgehangen in Kaatjes kamer. 

De volgende ochtend.

IK ZIE MIJN TRUI! IK ZIE MIJN TRUI! MAMA MIJ UIT BED HALEN!

Missie geslaagd.